Βιβλία: Ο κόσμος σ’ ένα δίκτυο μαγικό

Ana Maria Machado- (Βραζιλία)

΄Ημουν μικρό παιδί, δε θυμάμαι ακριβώς πόσων ετών. Το μπόι μου ήταν τόσο, που μόλις έφτανα ν’ ακουμπώ τους αγκώνες στο γραφείο του πατέρα μου με το πιγούνι στα χέρια. Ακριβώς μπροστά στα μάτια μου έστεκε ένα χάλκινο αγαλματάκι: Παρίστανε έναν ιππότη πολύ αδύνατο, μ’ ένα ακόντιο στο χέρι, καβάλα σε άλογο σκελετωμένο, και πίσω του ένα γαϊδαράκο να κουβαλάει στην πλάτη έναν άνθρωπο χοντρό και κοντό, που κρατούσε ένα καπέλο με το χέρι ψηλά, λες και κάποιον χαιρετούσε.

Ρώτησα γι’ αυτούς κι ο πατέρας μού τους συνέστησε:

-          Ο Δον Κιχώτης και ο Σάντσο Πάντσα!

΄Ηθελα ν’ ακούσω ποιοι ήταν και πού ζούσαν. ΄Εμαθα λοιπόν ότι ήταν Ισπανοί και ζούσαν εδώ και αιώνες μέσα σ’ ένα βιβλίο. Ο πατέρας μου σταμάτησε τη δουλειά του, πήρε ένα τεράστιο βιβλίο από ένα ράφι της βιβλιοθήκης και άρχισε να μου δείχνει τις εικόνες και να μου λέει τις ιστορίες αυτών των δυο ανθρώπων. Μια εικόνα έδειχνε τον Δον Κιχώτη τριγυρισμένο από βιβλία.

- Και ποιος ζει μέσα σ’ αυτά τα βιβλία; ρώτησα.

Από την απάντησή του άρχισα να καταλαβαίνω πως υπήρχαν βιβλία πολλών λογιών. Μέσα σ’ αυτά κάποιοι ζούσαν αιώνια. Από τότε, με τη βοήθεια των γονιών μου, άρχισα να γνωρίζω μερικούς από αυτούς, όπως τον Ροβινσώνα Κρούσο στο νησί του, τον Γκιούλιβερ στη Χώρα των Λιλιπούτειων και τον Ρομπέν των δασών στα λημέρια του. ΄Επειτα ανακάλυψα ότι οι πριγκίπισσες και οι νεράιδες, οι γίγαντες και οι νάνοι, οι βασιλιάδες και οι μάγισσες, τα τρία γουρουνάκια και τα εφτά κατσικάκια, το ασχημόπαπο και ο κακός ο λύκος, όλες οι παλιές μου γνωριμίες από τα παραμύθια που άκουγα ως τότε, κατοικούσαν κι αυτές σε βιβλία.

΄Οταν έμαθα να διαβάζω, ήρθε κι η δική μου η σειρά να ζήσω μέσα σε βιβλία. Συνάντησα ήρωες λαϊκών παραμυθιών απ’ όλο τον κόσμο, σε συλλογές που με ταξίδευαν από την Κίνα ως την Ιρλανδία, από τη Ρωσία ως την Ελλάδα. Τόσο με συνέπαιρναν τα έργα του Μοντέιρο Λομπάτο, που νόμιζα πώς είχα μεταφερθεί στην Φάρμα του Κίτρινου Δρυοκολάπτη, όπου ξετυλίγονταν οι ιστορίες του. Εκεί ζούσα. Ήταν μια ελεύθερη περιοχή, χωρίς σύνορα. Από κει μου ήταν πολύ εύκολο να μεταφερθώ στον Μισισιπή με τον Τομ Σόγιερ και τον Χακ Φιν, να διασχίσω έφιππη τη Γαλλία παρέα με τον Ντ’ Αρτανιάν, να χαθώ στην αγορά της Βαγδάτης με τον Αλαντίν, να πετάξω στη Χώρα του Ποτέ με τον Πίτερ Παν, να ταξιδέψω πάνω από τη Σουηδία στα φτερά της χήνας με τον Νιλς, να κατέβω στην τρύπα του κουνελιού με την Αλίκη, να βρεθώ στην κοιλιά του θαλάσσιου κήτους με τον Πινόκιο, να κυνηγήσω τον Μόμπι Ντικ με τον Πλοίαρχο ΄Αχαμπ, να περάσω τις εφτά θάλασσες με τον Κάπταιν-Μπλαντ, να ψάξω για το θησαυρό με τον Τζων Σίλβερ, να κάνω το γύρο του κόσμου με τον Φιλέα Φογκ, να μείνω για χρόνια στην Κίνα με τον Μάρκο Πόλο, να ζήσω στην Αφρική με τον Ταρζάν, στις κορφές των βουνών με τη Χάιντι ή σ’ ένα μικρό σπίτι στο λιβάδι με την οικογένεια ΄Ινγκαλς, να βρεθώ στους δρόμους του Λονδίνου με τον ΄Ολιβερ Τουίστ ή στους δρόμους του Παρισιού με την Τιτίκα των Αθλίων, να γλιτώσω από τη φωτιά με την Τζέιν ΄Ειρ, να πάω στο σχολείο της Καρδιάς με τον Ενρίκο και τον Γκαρόνε, να ακολουθήσω έναν άγιο στην Ινδία με τον Κιμ, να ονειρευτώ πως γίνομαι συγγραφέας με τη μικρή κυρία Τζο Μαρκ, να γίνω μέλος της ομάδας των Πλοιάρχων Σαντ με τον Πέδρο Μπάλα στους λόφους και τις αμμουδιές της Μπαχία.

΄Ετσι απλά. Χωρίς σύνορα, πέρα από ηλικίες. Πετώντας από το ένα σημείο στο άλλο. Κι όλα να συνδέονται μεταξύ τους με κάποιο τρόπο, να σχηματίζουν έναν ιστό ανθεκτικό, ένα δίκτυο δυνατό.

Λίγο λίγο, από τόσους κόσμους διαφορετικούς, δημιούργησα τον δικό μου κόσμο. Και στα βιβλία που γράφω άρχισα να μοιράζομαι με άλλους ανθρώπους εκείνα που ζουν μέσα μου.