¸να βιβλßο σε περιμÝνει, βρες το!

 

Του Eliacer Cansino

 (Ισπανßα)

 

«¹ταν Ýνα μικρü καρÜβι, που Þταν αταξßδευτο…

Κι Ýκανε Ýνα μακρý ταξßδι… σε πεντ’ Ýξι εβδομÜδες…

 

ΜÜθαμε να παßζουμε και να τραγουδÜμε προτοý μÜθουμε να διαβÜζουμε. Στον τüπο μου, εμεßς τα παιδιÜ τραγουδοýσαμε αυτü το τραγοýδι προτοý καταφÝρουμε να συλλαβßσουμε. Πιανüμασταν σ’ Ýνα κýκλο στο δρüμο και οι φωνÝς μας παρÜβγαιναν με κεßνες των τζιτζικιþν, καθþς τραγουδοýσαμε ξανÜ και ξανÜ για το μικρü καρÜβι και τον καημü του που Þταν αταξßδευτο.

          ΚαμιÜ φορÜ, φτιÜχναμε χÜρτινα καραβÜκια, τα ρßχναμε στους νερüλακκους και τ’ αφÞναμε να βουλιÜξουν χωρßς ποτÝ να φτÜσουν στη στεριÜ.

          ¸μοιαζα κι εγþ με μικρü καρÜβι αραγμÝνο στους δρüμους της γειτονιÜς μου. Περνοýσα τ’ απογεýματα πÜνω σε μια στÝγη, κοιτþντας το ηλιοβασßλεμα, Ýκανα üνειρα για το μÝλλον - χωρßς καλÜ καλÜ να καταλαβαßνω αν Ýψαχνα στο Üπειρο Þ μÝσα στην καρδιÜ μου – και φανταζüμουν Ýναν κüσμο πανÝμορφο που δεν γινüταν ακüμα να τον αντικρßσω.

          Πßσω απü κÜτι κουτιÜ, σε μια αποθÞκη του σπιτιοý μου, Þταν Ýνα βιβλßο που Þταν κι αυτü αταξßδευτο,  αφοý κανεßς δεν το εßχε διαβÜσει. ¸τσι, ποτÝ δεν του εßχα δþσει σημασßα, δεν εßχα προσÝξει καν πως Þταν εκεß. ¸να χÜρτινο καραβÜκι, κολλημÝνο στη λÜσπη. ¸να μοναχικü βιβλßο, κρυμμÝνο σ’ Ýνα ρÜφι, πßσω απü χαρτüκουτα…

          Μια μÝρα, καθþς Ýψαχνα κÜτι, το χÝρι μου Üγγιξε τη ρÜχη του βιβλßου. Αν Þμουν βιβλßο, Ýτσι θα μιλοýσα για κεßνη τη στιγμÞ: «Μια μÝρα, το χÝρι ενüς παιδιοý Üγγιξε το κÜλυμμÜ μου κι εγþ Ýνιωσα τα πανιÜ μου ν’ ανοßγουν, Üρχισα να ταξιδεýω!»

          Τι Ýκπληξη, üταν η ματιÜ μου Ýπεσε τελικÜ επÜνω του! ¹ταν Ýνα μικρü βιβλßο με κüκκινο κÜλυμμα και χρυσÜ γρÜμματα. Το Üνοιξα με λαχτÜρα, λες κι ανακÜλυψα Ýνα σεντοýκι με θησαυρü  κι ανυπομονοýσα να δω τι εßχε μÝσα. Δεν απογοητεýτηκα. Μüλις Üρχισα να το διαβÜζω,  κατÜλαβα πως μου υποσχüταν περιπÝτειες. Τα κατορθþματα του Þρωα, οι καλοß και οι κακοß, οι εικüνες με τις φρÜσεις απü κÜτω που τις κοßταζα πÜλι και πÜλι, οι κßνδυνοι, οι εκπλÞξεις… üλα με ταξßδευαν σ’ Ýναν κüσμο Üγνωστο και συναρπαστικü.

          ¸τσι Ýγινε κι ανακÜλυψα πως πßσω απü το σπßτι μου Þταν Ýνα ποτÜμι, και πßσω απü το ποτÜμι μια θÜλασσα, και σ’ εκεßνη τη θÜλασσα Ýνα καρÜβι ετοιμαζüταν να σαλπÜρει. Το πρþτο εκεßνο καρÜβι το Ýλεγαν Ισπανιüλα[1], μα θα μποροýσε να λεγüταν και Ναυτßλος, ΡοσινÜντε[2],  ΚαρÜβι του ΣεβÜχ του Θαλασσινοý, Þ ΜεγÜλο ΚαρÜβι του ΧÜκελμπερι… ¼λ’ αυτÜ, üσο κι αν περνÜει ο καιρüς, θα βρßσκονται πÜντα εκεß, περιμÝνοντας μια παιδικÞ ματιÜ, κÜποιο παιδß να τα προσÝξει, για ν’ ανοßξουνε πανιÜ και να σαλπÜρουν…

          Μην περιμÝνεις Üλλο, λοιπüν! ΤρÝξε και διÜλεξε Ýνα βιβλßο. ΔιÜβασÝ το και θ’ ανακαλýψεις üτι, üπως ακριβþς λÝει εκεßνο το τραγοýδι, που τραγουδοýσα üταν Þμουνα παιδß, δεν υπÜρχει καρÜβι, üσο μικρü κι αν εßναι, που κÜποτε δεν Ýρχεται ο καιρüς να μÜθει να ταξιδεýει.

 

 

 

ΜετÜφραση.: Λüτη ΠÝτροβιτς-Ανδρουτσοποýλου

 

[1] Σημ. μετ.: Νησß της ΚαραúβικÞς που ανακÜλυψε ο Χριστüφορος Κολüμβος και σÞμερα το μοιρÜζονται η ΑúτÞ και η ΔομινικανÞ Δημοκρατßα

[2] Σημ. μετ.: Το Üλογο του Δον Κιχþτη